Το 1995 για πρώτη φορά, στο σχολείο μας λειτούργησε η περιβαλλοντική ομάδα με θέμα “Το σχολείο μας”. Δημιουργήθηκαν τρεις υποομάδες. Η πρώτη ασχολήθηκε με το σχολικό κτίριο και την καταγραφή της κατάστασής του- αρχιτεκτονική δομή, λειτουργικότητα, αισθητική. Η δεύτερη ασχολήθηκε με τη σχολική αίθουσα ως προς τη χωρητικότητα, την επίπλωση, τη διάταξη των επίπλων, τα εποπτικά μέσα. Η τρίτη με πλευρές της σχολικής ζωής, δηλαδή με τις σχέσεις των μαθητών μεταξύ τους, το ρόλο των μαθητικών κοινοτήτων.

Τα συμπεράσματα των ομάδων ήταν τα ακόλουθα:
Στη δεκαετία του 1920-1930 ο αριθμός των μαθητών μίας τάξης ήταν μικρός επειδή η φοίτηση δεν ήταν υποχρεωτική και έτσι λίγα παιδιά πήγαιναν σχολείο. Παρατηρήθηκε αύξηση του αριθμού των παιδιών που φοιτούν κατά το 1930-1960. Κατά το 1960-1970 ο αριθμός των μαθητών έφτανε και τους 60 μαθητές ανά τμήμα, αλλά από τη δεκαετία του 1970 μειώνεται ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα και έκτοτε δεν ξεπερνά τους 35 μαθητές. Το 1970 μειώθηκαν οι σχολικές ώρες επειδή καθιερώθηκε το πενθήμερο.

Όσο για τα έπιπλα μίας αίθουσας, όλες τις δεκαετίες ήταν τα ίδια: Θρανία, καρέκλες, πίνακες, έδρες, όλα ίδια. Το σχολικό κτίριο μέχρι και το 1970 είναι καθαρό, ενώ τα τελευταία 15 χρόνια άρχισε να φθείρεται από τους μαθητές. Πολλές φορές τα σχολεία παρουσιάζουν άθλια κατάσταση/εικόνα.
Από τα σχετικά ερωτηματολόγια προέκυψε ότι αρκετοί μαθητές είναι ευχαριστημένοι από την αίθουσα διδασκαλίας. Οι περισσότεροι μαθητές προτείνουν να μπουν στο μάθημα μοντέρνες και διασκεδαστικές ασκήσεις: Σταυρόλεξα, ομαδικά παιχνίδια κ. α. Το 50% των μαθητών πιστεύει ότι με τα εποπτικά μέσα το μάθημα θα γινόταν περισσότερο κατανοητό. Για την καλύτερη χρήση των εποπτικών μέσων πρέπει να υπάρξουν και οι κατάλληλοι χώροι. Τέλος οι μαθητές προτείνουν να δημιουργηθεί ένα κλειστό γυμναστήριο και ένας χώρος για τα διαλείμματα όπου θα υπάρχει μουσική. Τέλος το 65% των μαθητών ισχυρίζεται ότι δεν τους αρέσει η αίθουσα διδασκαλίας. Συνεχίζουν να προσπαθούν να πετύχουν το στόχο που είναι μια καλύτερη αίθουσα διδασκαλίας.

Όσο για τη σχολική ζωή οι μαθητές διαπίστωσαν ότι εκπαιδευτικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες διαμορφώνουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο είναι αναγκασμένοι να αναπτύξουν τις σχέσεις τους. Η ουσιαστική βελτίωση των σχέσεων μπορεί να υπάρξει στο βαθμό που για όλους αυτούς τους παράγοντες θα έχουν λόγο οι μαθητές και οι καθηγητές. Το σχολείο με το σημερινό τρόπο αξιολόγησης έχει μεταβληθεί από κέντρο γνώσεων σε “κέντρο πιέσεων” και πηγή άγχους. Αυτός ο εξεταστικός χαρακτήρας του σχολείου επηρεάζει πάρα πολύ τις σχέσεις μαθητών και καθηγητών. Αυτή η σχέση εξεταστή και εξεταζόμενου μπορεί να αλλάξει στο βαθμό που το κέντρο βάρους του σχολείου μετατοπίζεται, από την αποστήθιση και τον ανταγωνισμό, στην απόκτηση κριτικής γνώσης, τη μελέτη και τη συλλογική δουλειά.

Παράλληλες δραστηριότητες της ίδιας Ομάδας ήταν η οργάνωση της σχολικής βιβλιοθήκης και ο διαγωνισμός σκίτσου. Το σκίτσο που παρουσιάζουμε σχεδίασε ο Ψιλλιάς Στέλιος (2ο βραβείο).

Πριν από το πρόγραμμα :

Μετά το πρόγραμμα :

*Λόγια και άπιαστα όνειρα ουτοπίες και εφηβικοί ρομαντισμοί*
Θα μπορούσε κανείς να πει

Εμείς απαντάμε
*Δε ζητάμε πολλά, τα θέλουμε όλα.
Γιατί το μέλλον μας ανήκει
Και μέλλον χωρίς δικαίωμα στο όνειρο
Δεν υπάρχει*

Αυτά τα λόγια είχαν στο τέλος τα παιδιά της περιβαλλοντικής ομάδας ελπίζοντας ότι θα πραγματοποιηθούν.

Την περιληπτική παρουσίαση του παραπάνω προγράμματος επιμελήθηκε η μαθήτρια της Β’ Γυμνασίου Έλενα Δάρλα.